Jakim uczniem jest dziecko?

Cechy rozwojowe małych uczniów bardzo silnie determinują koncepcję kursu i stosowane w nim metody pracy.

Małe dzieci charakteryzuje przede wszystkim potrzeba słuchania, nieumiejętność czytania i pisania lub niewielki rozwój tych sprawności oraz nieumiejętność pracy własnej. Oznacza to, że:

• istnieje ogromna potrzeba osłuchiwania dzieci poprzez opowiadania, bajki, wiersze, piosenki - tak właśnie nauczyły się one swego ojczystego języka,
• istnieje potrzeba wprowadzenia do nauki mówienia, możliwości są jednak ograniczone do typowych zwrotów, prostych zdań i mowy naśladowczej (piosenki, rymowanki),
• nie ma możliwości oparcia nauki na tekstach przeznaczonych do czytania,
• nie ma możliwości i powodu skłaniać dzieci do regularnej nauki pisania i prowadzenia zeszytów,
• sposób pracy jest ważniejszy niż jej wymierny efekt, motywacja do pracy jako fundament dalszej wieloletniej pracy jest w tej grupie wieku ważniejsza.

Jak widać, ze względu na cechy dzieci kurs językowy musi być z konieczności ukierunkowany na rozwój sprawności rozumienia ze słuchu i naukę słownictwa. Nauka nie ma charakteru systematycznego, a jest to raczej osłuchiwanie się z językiem, budowanie pozytywnej motywacji i stwarzanie podwalin pod przyszłą, już systematyczną pracę nad językiem.